Sen yoksun
Ben, yoksun
Ansızın
karanlık çöker şehre
Sokaklar
sensizliğimi haykırır
Islak
kaldırımlara yığılır kalır yüreğim
Sonra
havalanır çığlık çığlığa kuşlar
Bir tek
hayalin kalır donuk gözlerimde
Bedenimde
vurgun
Anılarım
suskun
Yağmur
yağar ateşli alnıma
Kısık
çığlığını duyarım çınarların
Bir
rüzgar seni fısıldar yüreğime
Üzerime
savrulur sararmış yapraklar
Tek damla
gözyaşımda kopar fırtınalar
Hayallerim
süzgün
Düşüncelerim
göçkün
Labirent
olur en bildik yerler
Her köşe
başı titretir yılgın ruhumu
Tek
sığınağım olur tahta bir kanepe
Sorular
dizilir zihnimin pamuk ipliğine
Düğümlenir
boğazımda kor ateşten sözlerim
Şehir
uyur, bir ben kalırım uyanık
Gözlerim
yorgun
Ruhum
suskun
ve
Sen
yoksun
Ben,
yoksun
(Şubat,
2000)
