hayalgezen: Ocak 2015

Kulak çınlaması gibiydi sürüp giden,

Başlangıcı ve ne zaman biteceği kestirilemeyen.

YAZMAK

Bunca zaman sonra bakıyorum da beni kurtaran tek şeyin “yazmak” olduğunu anlıyorum. Bunca zaman sonra bakıyorum da elimde kalan tek şeyin “yazmak” olduğunu anlıyorum. Her seferinde bunu yeniden deneyimlemek. Her seferinde bunun yeniden doğrulanması. Hiçbir zaman ihanete uğramamak. Kuyuya her düşüşte yüksekten sarkıtılan ip. Her iç burkulmasında yüreğe dokunan el. Her boğuntuda ciğerlere dolan serin soluk. Her titremede omuzlara değen sıcaklık. Her kalabalıkta yol açan tek başınalık. Yokoluşun her çağırışında varoluşa atılan imza. Ölüme karşı yaşam. Kaçış ve kurtuluş. İşte o, yazmak!

hayalgezen

18 Ocak 2015

SÜREĞEN