hayalgezen: Kasım 2012

Yolun çağrısı ile durmanın ağrısı arasında sallanan bir sarkacın ağır aksak ritminde.

YAZMAK

Bunca zaman sonra bakıyorum da beni kurtaran tek şeyin “yazmak” olduğunu anlıyorum. Bunca zaman sonra bakıyorum da elimde kalan tek şeyin “yazmak” olduğunu anlıyorum. Her seferinde bunu yeniden deneyimlemek. Her seferinde bunun yeniden doğrulanması. Hiçbir zaman ihanete uğramamak. Kuyuya her düşüşte yüksekten sarkıtılan ip. Her iç burkulmasında yüreğe dokunan el. Her boğuntuda ciğerlere dolan serin soluk. Her titremede omuzlara değen sıcaklık. Her kalabalıkta yol açan tek başınalık. Yokoluşun her çağırışında varoluşa atılan imza. Ölüme karşı yaşam. Kaçış ve kurtuluş. İşte o, yazmak!

hayalgezen

21 Kasım 2012

YOLUN ÇAĞRISI